Լինելով ճարտարապետա-հուշարձանային համալիրների հիմնադիրը Սովետական Հայաստանում՝Արա  Հարությունյանը դարձավ  ՛՛Սարդարապատի հերոսամարտը՛՛ ամենախոշոր և  մասշտաբային հուշահամալիրի հեղինակը:

Այն ստեղծվեց 1968 թվականին՝    ի հիշատակ  Առաջին համաշխարհային պատերազմում  թուրքերի դեմ տարած հայերի հաղթանակի  (1918թ.  21-28 մայիսի), ինչի շնորհիվ պահպանվեց  հայ ժողովրդի անկախությունը: 1968թ. Տուֆ

Զանգակատուն: Բարձրությունը ՝ 8մ

Ցուլեր: Բարձրությունը՝ 8մ 

Արծիվներ: Բարձրությունը՝ 4մ

Հաղթանակի պատ: 7х54մ

Գտնվելու վայրը՝  Սարդարապատ երկաթուղային կայարանի մոտակայք (Խորհրդային Միության տարիներին՝  քաղ. Հոկտեմբերյան: Ներկայումս քաղաքը կրում է իր հնագույն անվանումը՝Արմավիր):

  (Համահեղինակներ՝քանդակագործներ Ս. Մանասյան,  Ա. Շահինյան)

Հուշահամալիրը տեղակայված է բարձունքի վրա, որտեղից բացվում է Արարատյան հարթավայրի համայնապատկերը:  Հուշահամալիրը կազմված է եռամակարդակ  զանգակատնից, այն  բոլորող թևավոր ցուլերից և հարթաքանդակներով զարդարված Հաղթանակի պատին մոտեցող արծիվների ճեմուղուց: 

՛՛Ընդարձակ ճեմուղին մոտեցնում է կոմպոզիցիային, որը բաղկացած է ժամանակակից Հայաստանի հզորությունը  խորհրդանշող երկու թևավոր ցուլերից և Հաղթանակն ազդարարող  բազմամակարդակ բարձր զանգակատնից:  Այնուհետև ճեմուղին թեքվում է ձախ, և նրա երկայնքով տեղադրված արծիվներն արտացոլում են   հայ կանանց ողբը զոհվածների համար: Կոմպոզիցիան  եզրափակում են օտար զավթիչների դեմ հայերի պայքարն արտացոլող  հարթաքանդակներով պատը, բարձր կամարը և թանգարանի շենքը: ՛՛  (՛՛ԽՍՀՄ ճարտարապետություն. 1917-1987թթ՛՛գրքից, (ռուս.լ.):

ՀՈՒՇԵՐ.  Օլեգ Ալեքսանդրովիչ  Կոշկին՝ճարտարապետ, Ռուսաստանի Գեղարվեստի ակադեմիայի ակադեմիկոս և  գլխավոր գիտնական քարտուղար, ճարտարապետության բաժանմունքի ակադեմիկոս-քարտուղար (աշխատել է քաղաքաշինության և ճարտարապետության հարցերով պետական կառույցներում). ՛՛Արա Հարությունյանին հանդիպել եմ մի քանի անգամ: ԽՍՀՄ Նախարարների  խորհրդի Ճարտարապետության Պետական կոմիտեում աշխատելիս  հաճախ էր հարկ լինում մեկնել միութենական հանրապետություններ՝քաղաքաշինական,  շենքերի ձևավորման և թաղամասերի կառուցապատման  հետ կապված հարցերում  համատեղ որոշումներ կայացնելու համար: Երբ բարդ լուծումների փնտրտուքում մասնագետները հայտնվում էին փակուղային վիճակում՝ասում էին՝ ՛՛Եկեք սպասենք Արա Արմենովիչին, նա կգա և  ամեն ինչ կկարգավորի՛՛: Եվ իրոք, գալիս էր Արա Արմենովիչը և մի քանի շտրիխով,   բառացիորեն երկու-երեք դիտարկումով քանդակագործական, ինչպես նաև   ճարտարապետական տեսանկյունից  լուծում էր  տալիս բարդ ու  հանգուցային խնդիրներին: Նա բացառիկ ու բազմատաղանդ անձնավորություն էր, իսկական պրոֆեսիոնալ և փայլուն քանդակագործ: Կատարողներին մնում էր սոսկ հետևել նրա խորհուրդներին՛՛: